Мадасон Дольён

Илья Николаевич Мадасон Эрхүүгэй областиин Оһын аймагай Эрхидэй нютагта түрөө. Боохоной юһэн жэлэй һургуули дүүргээд, Боохоной, Түнхэнэй аймагуудта багшалаа. СССР-эй Эрдэмэй Академиин Сибириин таһагай Буряадай ниитын эрдэмэй институдта хүдэлхэ үедөө Ехэ Советскэ Энциклопедиин гурбадахияа хэблэгдэхэдэ, буряад уран зохеолоор зүбшэлэгшэ байгаа.

Дольён Мадасон буряад уран шүлэгэй уянгын һабагша татаһан, арадай сэсэ мэргэн үгын дээжые эсэшэгүй наринаар бэдэрһэн, суглуулһан габьяатай.

Шүлэгүүдэй иимэ суглуулбаринуудые хэблэн гаргаа гэбэл: «Хабарай гэрэл» (1932), «Лирикэ» (1941), «Сэсэгтэ нугада» (1950), «Лирическэ шүлэгүүд» (1958), «Хүхын дуунай үе» (1959), «Хоёр онтохон» (1964), «Эртын хабараар» (1970).

Буряад арадай аман зохёол суглуулжа бэшэжэ абаһан ехэ абдарһаань ном болгожо хэблүүлһэниинь гэхэдэ: «Таабаринууд» (1959), «Оньһон ба хошоо үгэнүүд» (1960), «Абай-Гэсэр» (1960), «Багашуулай таабаринууд» (1962). Дольён Мадасон «Һүүдэр» гэжэ сатирическэ рассказуудай суглуулбари Н. Цыбеновтэй хэблэн гаргаа.

Д. Мадасон буряад уран зохеолой хүгжэлтын зам тухай тобшо түүхэ, мүн зохёолшод тухай дурасхаалнуудые бэшэжэ, ехэ хубитаяа оруулһан юм.

Д. Мадасон 1934 онһоо СССР-эй Уран зохёолшодой холбооной гэшүүн, Буряадай АССР-эй соёлой габьяата хүдэлмэрилэгшэ гэһэн нэрэ зэргэдэ хүртэһэн юм.